Nieuwsgierig

Dany liep naar boven. Ze voelde aan haar nek waar de beet van een vampier zat. Ze zuchtte en keek naar de snee in haar been door die enge pop. Een rilling liep over haar rug. Ze hoorde iets in een kamer en slikte. Ze was bang maar toch nieuwsgierig. Ze liep de kamer binnen en deed het licht snel aan. Ze zag iets en het licht ging opeens uit en ging helemaal niet meer aan...

Proto was in de kamer aanwezig en merkte de aanwezigheid van een meisje op. Hij schoot achter de deur en merkte dat ze het licht aan deed. Zijn vinger veranderde in een mesje en hij sneed in de elektriciteitskabel. Al snel viel het licht uit. Ze had hem nog niet gezien. Hij klom tegen het plafond op en keek haar aan van boven haar. Hij grijnsde breed. Alweer een tienertje die hij kon doden.

Dany slikte. Ze probeerde maar nee, het licht werktte niet. Ze liep stil door de kamer en zag wel een beetje. Ze ging snel op het bed zitten en kroop aan het begin. Ze trok haar knieen op en slikte.

Proto keek haar aan. Zijn ogen gleden over haar. Wat zou hij genieten als hij haar open kon rijten en wat meer te weten te komen over zijn verleden. Hij kroop boven haar en veranderde geluidloos zijn arm in een zwaard. Het zwarte zwaard sneed door de lamp en deze viel met vele vonken op de grond. DIt zou haar aandacht trekken. Hij sprong achter haar en grijnsde.

Dany schrok en zag iets scherp op de grond. Een rilling liep over haar rug en ze bleef in elkaar gekrompen op het bed zitten. "Wie doet dit?!!" riep ze bang.

"Ik..." zei Proto droog. Hij ging naast haar zitten en keek haar aan. "Ben je bang?" vroeg hij. Hij keek haar aan vanachter zijn capouchon. Hij grijnsde en zijn arm werd weer normaal. Hij wachtte maar af op haar reactie voor ze iets deed. Ze had toch geen kans tegen hem.

Dany schrok en keek op. "W w wie ben jij" vroeg ze geschrokken. Ze trilde iets en opnieuw liep er een rilling voer haar rug. Ze slikte iets en zag zijn gezicht helemaal niet. Ze vond dit huis echt eng.

"Ik ben Prototype maar je mag me Proto noemen..." zei hij. "Voor zolang je leeft dan..." zei hij er grijnzend achter aan. Hij keek haar aan. Langzaam veranderde zijn rechterarm zichtbaar in een grote zeis. Hij keek haar aan en wilde maar al te graag doden en nieuwe kennis op doen.

Dany slikte. "Euhh Dany" zei ze stil. Ze zag opeens iets glinsteren en had al een idee wat voor iets het zou zijn. Ze sprong recht en stapte achteruit. Ze slikte.

"Wees niet bang ik zal het snel en pijnloos doen." zei hij. Hij keek haar aan en grijnsde breed. Hij stond op en de zeis leek wel te leven. Hij keek haar aan. Langzaam veranderde de zeis in een soor van schaar de twee scherpen zijden stonden om haar heen. In een snelle beweging schoten de twee naar haar toe. Maar wat vreemder was was dat de schaar haar niet knipte maar vlak voor haar stopte. "Wat is dit..." vroeg Proto. Langzaam veranderde zijn arm terug. "Wat gebeurt er?" zei hij en keek woedend naar Dany.

Dany zag het en kneep haar ogen dicht. Ze kroop ertussen uit en kroop in een hoek. "Laat me met rust!!" gilde ze bang. Ze trilde iets en voelde weer een rilling. Veel kon ze niet zien en dat was al erg eng...

"Hmmm..." zei Prototype. "Met rust...Ik kan je niet aanvallen om een of andere reden...ik heb geen andere keus" zei hij. Hij pakte haar bij haar kraag en gooide haar op het bed in de kamer. Hij grijnsde en keek haar aan. Wees niet bang ik doe je geen pijn. Langzaam bond een touw haar vast en Prototype ging op het bed zitten. Ze kon niet weg en Prototype was bij haar. Hij keek naar de grond en langzaam veranderde zijn hand in een mes. Hij wilde haar in der buik steken maar hij werdt tegengehouden door een onzichtbare kracht.

Dany schrok toen ze werd vastgebonden en slikte. Ze trok super hard aan de touwen. "Laat me los!!" gilde ze bang. Ze zag dat hji wilde stekene nen keek weg maar voelde neits. Ze keek en slikte...

Prototype had geen verklaring voor de gebeurtinissen. Hij sloeg de touwen stuk en hij liep naar het raam. Hij keek naar buiten en een schaduw lag over zijn ogen. "Ga maar...Ik kan je toch niet vermoorden.." zei hij en keek naar buiten.

Dany stond snel op en slikte. Ze liep langs hem naar de deur en trilde iets. Ze wilde weglopen maar stopte. Het leek alsof ze helemaal verstijft was. Waarom wilde ze niet weg?

"Ik zei Wegwezen!!!" zijn arm veranderde in een soort touw met scherpen punten en een klauw op het einde en hij wierp het naar haar. Het viel echter vlak voor haar voeten op de grond. "Dit is niet leuk meer..." zei hij. Hij keek naar Dany. Hij trok zijn arm weer terug en deze werd weer normaal. Hij ging op het bed zitten en keek naar de grond.

Dany schrok en stapte achteruit. Ze slikte en keek naar hem. Waarom deed hji haar niets? Ze bleef in de deuropening staan en slikte. Ze wist niets te zeggen maar weggaan kon neit...

Linou zat op een balk in het plafond en keek naar het gebeuren. ''wat is dit nou voor slap gedoe, hij had haar allang kunnen vermoorden'' mompelde ze droog en onhoorbaar tegen zichzelf. Ze liep over de balk en lichtjes hoorde je getik door haar hakken. Ze bleef staan toen ze schuin boven Dany stond en sprong ineens naar beneden. Ze landde rustig op de grond en keek Dany met een vals grijnsje aan. ''kiekeboe..'' zei ze droog en knipoogte een keer naar haar. Ze had een pet op en had zwart met rood haar. Ze had een zwart topje aan en een kort rokje met lange zwarte laarzen. Ze leek ongevaarlijk maar dat kon je beter niet tegen haar zeggen.

Dany schrok en zette een stap achteruit. Ze kedek haar zwijgend aan en slikte. Een rilling liep meteen over haar rug. Ze keek even naar Prototype en dan weer naar haar. "W w wie ben je?" vroeg ze stil.

Linou liep een rondje om haar heen. Het was echt zo'n sexy loopje en het leek bijna of ze danstte. ''dat is voor mij een weet en voor jou een vraag liefje'' zei ze tegen haar en een van haar nagels die zowiezo al wel wat scherp en lang leken veranderde in een klein mesje. Ze ging met het mesje net voor haar nek langs. ''wat doet zo'n meisje als jij hier alleen, moet jij niet bij een leuke jongen zijn?'' vroeg ze fluisterend in haar oor. Linou kon het altijd niet laten om mensen te plagen en vooral verlegen te maken. Ze keek voor kort vanuit haar ooghoeken naar de jongen die op het bed zat en richtte haar blik daarna weer op Dany terwijl er een grijnsje op haar lippen speelde.

Dany schrok en ztte een stap achteruit. Ze slikte en luisterde naar haar woorden. "Nee" zei ze rustig. Verlegen werd ze er niet om want verliefd was ze niet. Ze keek haar aan en snoof even. Zij kon haar wel iets doen maar Prototype niet...

Linou sloeg een arm om de schouders heen van Dany. ''dat is nou jammer, heb je soms geen vriendje?'' vroeg ze aan haar en grijnsde lichtjes. ''en wat dacht je van hem daar dan, bestwel een schatje toch?'' fluisterde ze in het oor van Dany. Ze ging toen even recht staan en keek naar haar nagel die een mesje was en nu weer gewoon werdt. Ze keek toen weer even naar Dany en glimlachtte lichtjes. Linou was nu nog alleen in een plagerige bui, ze kon voor hetzelfde geld ook ineens in een moord machine veranderen, dat lag gewoon aan hoe haar bui was. En op dit moment vondt ze het nog even leuk om te plagen.

Proto had geen kick gegeven en stond ineens op. Hij liep naar de deur en hij duwde Linou grof opzij. Hij liep naar de trap en besloot op het dak te gaan nadenken. Hij liep stevig door en men zou moeite hebben hem bij te houden.

Linou ging wat rechter staan toen ze Proto op zag staan en werdt ineens grof opzij geduwt. Ze keek hem hoofdschuddend na en grinnikte even. ''hij is niet zo'n prater of wel?'' vroeg ze met een flauwe grijns aan Dany en liep toen ook door de deur. ''ik denk dat ik dat schatje is gedag ga zeggen'' zei ze nog tegen Dany en verdween daarna ook. Opzich had ze Dany nu ook kunnen vermoorden maar toch wou ze even kennis maken met die jongen.