Lonely,

Kiki keek rond. Saai hier, erg saai. Zelf voor een Lycan zoals zij had ze leukere dingen mee gemaakt. Ze zuchtte. Ze hoorde iets. Wat is dat? Ze keek om. 'Wie is daar?' Gromde ze. Ze keek naar de lucht. Toen snel naar de plaats delict.

Marshall kwam uit de bosjes gestapt. Hij was een aardig lange jongen met gespierde armen. Hij had een doekje op zijn hoofd met een pet daarover en een ringentje hing in zijn oor. Hij had verder een zwart hempje aan met zwarte broek eronder en gewone snickers aan. Hij keek het meisje droog aan en snoof een keer. ''Marshell'' antwoorde hij kortaf.

Kiki bekeek Marsall. Een vampier, dat wist ze meteen. Ze zuchtte. 'Kiki voor jou.' Zei ze bitchy. Ze keek naar de grond. Ze keek op en draaide zich naar hem om. Ze wou niks zeggen.

Marshall had wel gehoord dat ze een lycan of weerwolf was aangezien ze had gegromd. Naja waarschijnlijk was ze een lycan aangezien weerwolven zich alleen met vollemaan laten zien. Marshall keek kil naar haar toen ze zich omdraaide. ''leuke naam..'' antwoorde hij droog en snoof een keer waarna hij voor kort omzich heen keek.

'Bedankt.' Zei ze snel. 'Maar weet wel op wat voor pad je jezelf begeeft, maak me kwaad en het kan je einde zijn.' Zei ze snel tegen hem. Hopelijk wist hij wat hij deed. Haar kwaad maken was dodelijk.

Marshall luisterde naar haar woorden en keek kil naar haar. Hij ging voor haar staan en keek haar droog aan. ''dat kan ik ook tegen jou zeggen, maar waarom zouden we vechten of elkaar zelfs vermoorden?'' vroeg hij droog aan haar. ''dan kunnen we ons net zo goed storten op die domme mensjes'' zei hij daarna met een licht grijnsje waarna hij een keer verveeld gaapte.

'Dat is een mogelijkheid, maar, ik heb de gelft van mijn familie vermoord, ook mijn moeder en vader.' Zei ze en keek hem aan. Ze zag dat hij gaapte. 'Ik ben een volbloed Lycan, ik heb van mijn eigen karakter woedeaanvallen.' Zei ze. 'Daarmee heb ik iedereen die me lief is vermoord, ik moest opgepakt worden maar ben gevlucht, en dat bracht me hier.' Zei ze droogjes, haar ogen stonden emotieloos hoewel er ergens toch een klein beetje verdriet te besporen was. Ze keek naar Marshall. 'Ik heb al genoeg domme moorden gepleegd.' Zei ze.

''dat bewijst nog niets, je kan vermoorden wie je wil.. ik zal zelfs wel moeten. Naja ik hoef niemand persee te vermoorden maar ik heb het bloed van mensen of dieren wel nodig. Daarom stort ik me vaker op dieren dan op mensen aangezien de hele wereld niet hoeft te weten dat ik een vampier ben'' zei hij droog en zuchtte daarna een keertje diep.

'Dat das dan ook weer vaag,' Zei ze. 'Ik heb dat niet nodig, gelukkig.' Zei ze. Ze keek naar de lucht. 'Ik leef gewoon buiten, geen huis geen verantwoordelijkheid,' Zei ze kalmpjes en keek Marshall weer aan. 'Wat brengt jou hier?' Zei ze.

''m'n ouders zijn dood door mensen, ik ben dus maar weg gegaan aangezien ik geen zin meer had om op de plek te leven waar m'n ouders zijn vermoord door die achterlijke mensen'' zei hij walgend en lichtjes kon je pijn van verdriet in zijn woorden vinden. Hij haalde een keer diep adem en keek voor kort naar de lucht.

'Dass..' Ze zweeg even. 'Kudd.' Zei ze toen maar en keek naar de grond. Toen keek ze Marshall weer aan. 'Ik heb ook een pest hekel aan mensen.' Zei ze tegen hem. 'Ze denk dat ze alles beter weten maar ondertussen..' Ze viel stil.

''dat is zo, het probleem is alleen..'' zei hij met een zucht. ''ik was eerst ook een mens.. ik ben niet eens een volbloed vampier, ik weet dan hoe het is om gebeten te worden. En of ik er blij mee ben? nee.. dat niet.. je hebt die krachten wel maar om te leven door bloed op te zuigen. Nou dan ben ik nog liever dood'' zei hij kil en ging toen moedeloos op een omgevallen boom zitten.

'Oww.' Zei ze en ging naast hem zitten. Ze zuchtte. 'Het leven is niet eerlijk maar alsjeblieft, neem het zoals het is.' Zei ze stil. Ze keek hem aan. Moest ze nu een arm over hem heen slaan? Ze wachtte even, eigenlijk was hij best leuk.

Marshall keek haar aan toen ze naast hem kwam zitten. Hij luisterde naar haar woorden en knikte langzaam even. ''je zult wel gelijk hebben'' zei hij en snoof een keer. Hij keek toen naar de grond. ''eigenlijk zuig ik ook alleen mensen leeg als het echt niet anders kan. Ik pak eerder dieren, maar misschien moet ik het omdraaien'' zei hij droog.

Kiki keek naar Marshall. 'Tja, das ook zoiets hé,' Zei ze zacht maar duidelijk. Ze keek naar de grond en zuchtte. 'In eens overstappen? Begin maar bij die mensen die nergens in geloven.' Zei ze met een valse grijns.