Rondlopen

Dany liep rustig over het kerkhof. "Vampieren? Lijken? Zombies?" lachtte ze. "Niet dus" zei ze rustig. Ze liep rustig verder en keek rond. Het was erg donker en mistig. Ze struikelde opeens over iets en keek rond. "Wat was dat?" vroeg ze zacht.

Amber kwam te voorschijn achter een grafsteen.
ze keek het meisje aan en glimlachtte.
"het was maar een steen waarover je viel".
zei ze rustig maar ze klonk helemaal niet kil.
"en hoordde ik je nou vampieren, lijken en zombies zeggen???".
ze keek haar vragend aan en geeuwde.
je kon haar hoektanden niet zien.
ze veegde een pluk uit haar gezicht en keek het meisje rustig aan......

Dany keek op en stond recht. "Ja dat zei ik" gromde ze. Ze leunde op een grafsteen en keek haar aan. Ze geloofde wel dat vampieren bestaan wegens die vleermuisactie van Davey maar toch.

Amber merktte hoe ze reageerde.
ze rolde even met der ogen.
"je hoeft niet te grommen hoor".
ze grinnikte even en keek naar der nagels.
"en geloof je erin??? in al die monsters???".
haar blik ging weer naar het meisje.....

Dany keek haar aan. "Wie gelooft het? Het zijn domme verhalen, alles is gelogen" zei ze rustig. Ze keek rond en keek naar het graf en dan weer verveeld en ongeinteresseerd naar Amber.

Amber keek naar het meisje en grijnsdde.
"domme verhalen???" ze schoot in de lach.
haar blik begon keel en emotieloos te worden.
ook haar ogen werden opeens pikzwart.
opeens verschenen haar hoektanden.
"sorry maar als het nep was kon dit niet".
ze grinnikte vals en keek het meisje aan......

Een wolf liep rond. Het was Kiki, ze was sneeuwwit met blauwe betoverende ogen. Ze keek naar Amber. Waar kende ze haar van. Ze leek bekend voor haar. Ze zuchtte even. Ze liep stil achter het meisje en gromde hard. Ze leek net een gewone wolf, wacht maar tot ze ging praten.

Amber keek op en zag een spierwitte wolf.
ook zij kwam haar bekend voor.
nu moest ze toch even denken en ze haaldde haar schouders op.
ze keek naar het meisje en toen naar Kiki.
ze grinnikte en opeens waren haar ogen compleet zwart.
ook waren ze volkomen emotieloos.....

Dany schrok en stapte achteruit. Ze draaide haar naar de wolf en zweeg. "Wat is dit" zei ze geschrokken. Ze stapte achteruit en stond tegen een graf.

Amber liep rustig naar de wolf en aaide haar.
een brede grijns kwam op haar gezicht.
ze keek om naar het meisje "ach je dacht toch dat we niet bestonden".
"dit is geen nachtmerrie hoor" ze grinnikte vals.
ze stond weer recht en keek haar aan......

Dany keek haar aan en dan even naar de wolf. Ze slikte en bleef staan. Waarom zou ze eigenlijk bang moeten zijn? ze keek Amber stil aan.

Amber liep dichterbij en grijnsde.
door de maan glansde haar witte hoektanden.
ze likte haar lippen "ik heb dorst".
ze grinnikte vals en keek haar aan.
"en wolfje hier heeft honger".
"heb jij misschien iets voor ons???".
zei ze vals en keek even om naar Kiki......

Dany keek haar strak aan. "Blijf uit mijn buurt" snauwde ze naar haar. Ze stond tegen de steen aan en keek naar Amber.

Amber schoot in de lach "dat maak ik zelf wel uit".
zei ze met een lief stemmetje.
ze grinnikte even en keek haar vals aan.
voordat ze iets kon doen greep ze haar bij der nek.
ze kneep even "dus vampieren enzo bestaan niet???".
ze grinnikte en deed een pluk haar achter haar oor.......

Dany schrok en ^probeerde haar los te trekken. "Laat me los!" riep ze kwaad. Ze gaf een trap maar wist neit zeker of het zou helpen.

Davey keek naar amber en hij was net zo bleek als zij "laat haar los, volgens mij smaakt haar bloed totaal niet lekker". Hij lachtte zijn scherpe hoektanden bloot zodat Amber zag dat hij van haar soort was.

Dany keek op toen ze Davey zag en probeerde haar nog steeds los te trekken. Ze slikte even, het was dus wel waar...

Amber ontweek gemakkelijk de trap.
ze was gewend dat mensen dat zouden doen.
ze grinnikte "is dat alles wat je kan".
toen hoordde ze opeens een stem.
ze keek achter haar en zag een jongen staan.
ze liet het meisje zomaar los en ging naast Kiki staan.
en ze zag al voor dat hij zijn tanden liet zien dat hij een vampier was......

Dany stapte achteruit en viel bijna over het graf maar hield haar tegen. Ze keek naar Davey en zweeg. Hij trok haar soms aan...

Davey grijnsde "eventueel kan je andere slachtoffers opzoeken waarvan het bloed misschien beter smaakt". Hij streek zijn haar uit zijn ogen en keek amber aan.

Dany ging wat op de steen zitten en zweeg. Ze wist niet echt wat ze kon zeggen of doen. Weglopen zeker niet

Amber keek even naar de jongen.
ze rolde met der ogen "ik mag ook tegenwoordig niemand op stang jagen".
ze grinnikte even en keek naar de witte wolf.
en daarna keek ze naar de jongen.
"en wie mag jij zijn???" ze keek hem even aan.
daarna keek ze vanuit haar ooghoeken naar het meisje.......

Dany zweeg en keek naar Davey. Ze voelde echt iets bij hem. Ze schudde de gedachte weg en zuchtte even.

"Davey"zei Davey die zijn handen in zijn zakken stopte "ik denk dat dan je missie is geslaagd, ze gelooft nu dat er wezens zoals wij bestaan". Hij grijnsde eens breed.

Dany keek hem aan. "Ja ik geloof het" zei ze gapend. Ze keek naar het graf naast haar en dan naar de twee vampiers. Ze speelde even ùmet haar haar...