Memories

Linou luisterde naar zijn woorden en rolde met haar ogen. Ze hoorde toen brekende geluiden en sprong naar beneden. Ze landde op de grond en zag hoe Prototype bezig was. ''die is echt niet goed snik..'' mompelde ze en zuchtte eens diep. Diep van binnen vond ze Prototype wel leuk eigenlijk maar toegeven ging ze dat niet. Ze deed een paar stappen naar achteren zodat ze in de schaduw stond en zuchtte eens diep. Ze had best spijt dat ze zo tegen Prototype had gedaan maar hij was nu waarschijnlijk al zo kwaad dat hij haar niet meer zou gaan vergeven.

Proto hoorde haar woorden en draaide zich resoluut om. Zijn ogen stonden nijdig en hij keek haar aan. Hij wilde haar wel breken maar deed dat niet. Iets van binnen hield hem tegen. Langzaam en hijgend van de inspannning stond hij op en de armen veranderde. Ineens sprong hij van boom naar boom en kwam zo verder van haar vandaan. Hij stond nu in een ander stuk bos en hij wist niet of zij hem gevolgd was. Hij ging tegen een boom aan staan en gromde even. Hij was kwaad en wist niet dat ze spijt had.

Linou deed voor even haar hand voor haar mond toen ze zag dat hij haar gehoord had. waarom laat ik alles er nou ook gewoon uit floepen?! dacht ze met een zucht en stond recht toen hij weg sprong. Ze besloot hem achterna te gaan maar wel voorzichtig. Ze bleef achter een boom staan en keek naar hem. Ze sloot voor even haar ogen en keek toen even naar de grond. Hoe moest ze hem ooit zeggen dat het haar speet? Ze was totaal niet zo'n typje. Toch voelde ze nog meer spijt op komen als ze het niet deed en ze kwam achter de boom vandaan. Ze bleef een paar meter van Prototype staan en keek vanonder haar pet naar hem ookal was dat niet te zien door de schaduw van haar pet die over haar ogen viel. ''weetje..'' begon ze. ''het spijt me dat ik zo deed net, het is gewoon het punt dat ik nooit eerder iemand heb ontmoet die mij mag. Ik had zin om lol te maken maar blijkbaar vatte jij het verkeerd op, en ik moet toegeven.. de manier hoe ik deed was ook niet echt lollig meer ofzo..'' zei ze met een diepe zucht en keek toen naar de grond.

Proto hoorde wat maar negeerde het. Ineens stond Linou voor hem en zijn handen veranderde gelijk in een stel messen. Hij keek haar nijdig aan. Ineens hoorde hij haar woorden. Hij keek haar wat minder nijdig aan en z'n armen veranderde terug. "Ik ben blij dat je dat inziet..." zei hij wat vriendelijker. "Het spijt me ook dat ik zo reageerde." zei hij. Hij liep naar haar toe en gaf haar een omhelzing. Hij was eerlijk gezegd blij dat ze het zo duidelijk maakte dan het te verzwijgen. Hij hield haar vast en bleef zo staan.

Linou schrok even toen hij zijn handen in een stel messen veranderde. Ze slikte en deed een stap naar achteren. Ze zag toen dat zijn handen weer gewoon werden en hoorde zijn woorden. Ze keek even weg en zuchtte diep. Ze hoorde toen wat dichterbij komen en voelde twee armen om haar heen. Ze keek op en zag dat het Prototype was. Ze glimlachtte even en legde haar hoofd toen tegen zijn borst. Langzaam aan sloeg ze haar armen ook om hem heen en bleef ze rustig tegen hem aan staan.

Proto glimlachte en hield haar vast. Hij deed niets en zei niets. Het enige wat je zou kunnen voelen was zijn kloppende hart en rustige ademhaling.

Linou hield haar gezicht tegen zijn borst en zuchtte even. ''ik ben blij dat je het me vergeeft, ik dacht bijna dat je me echt zou willen vermoorden'' zei ze zacht. Ze sloot daarna voor even haar ogen en luisterde naar de geluiden om haar heen. Het enigste wat ze hoorde was het geruis van de zachtte wind door de bladeren van de bomen en de rustige ademhaling en het kloppende hart van Prototype. Dat gaf haar een rustig en fijn gevoel.

"Dat zou ik hebben gedaan als je het niet gemeend zou hebben." zei Proto serieus. Hij glimlachte en gaf haar een zoen. Hij keek naar de lucht. Eindelijk iemand die om mij geeft....dacht hij.

Ze luisterde naar zijn woorden maar antwoorde er niet op. Ze zuchtte diep en voelde toen zijn lippen weer even op de hare. Ze gaf hem een zoen terug en keek ook even omhoog naar de lucht. De maan scheen nog steeds vel en enkele sterren stonden aan de hemel te glinsteren. Ze was blij dat er nu toch iemand was die haar wel mag en haar geen monster noemde.

Proto zoende haar en terwijl hij dat deed zorgde hij er voor dat ze beide op de grond lagen. Hij wreef met zijn hand over haar zij en glimlachte. Hij ging wat dichter tegen haar aan liggen en wachtte af op een reactie.

Linou keek hem aan en voelde zijn lippen weer op de hare. Ze zoende met hem mee en ze voelde hoe ze op de grond gingen liggen en hij wat dichter tegen haar aan ging liggen. Ze legde een hand op zijn wang en streelde die zachtjes. Ze gaf hem nog een kus en wou eigenlijk wat zeggen maar ze wist niet wat en zweeg dus maar.

Proto ging naast haar liggen en keek naar de lucht. Hij dacht na en glimlachte bij zijn gedachten. Hij keek haar even aan en glimlachte. Hij voelde zijn hart nu echt tekeer gaan en het voelde niet verkeerd. Vanbinnen stond hij in vuur en vlam. Hij even rond en glimlachte nog steeds.

Linou volgde hem met haar ogen toen hij naast haar ging liggen en ze legde haar hoofd zachtjes op zijn borst. Ze hoorde het kloppen van zijn hart en ze sloot voor even haar ogen terwijl ze lichtjes glimlachtte. Ze ging met haar hand een keer strelend over zijn buik heen en liet haar hand toen vervolgens gewoon op zijn buik rusten.

Proto keek haar aan en glimlachte. Hij keek haar even diep in de ogen en legde zijn arm achter haar rug. Hij liet zijn hand op haar zij liggen en bleef zo liggen. Hij genoot van het moment en glimlachte.

Linou bleef rustig tegen hem aan liggen. Ze opende haar ogen en keek naar haar hand die op zijn buik lag. Ze kriebelde even met haar vingers op zijn buik. Ze vroeg zich eigenlijk af of hij wel tegen kietelen kon. Naja waarschijnlijk wel, teminste dat dacht ze.

Proto keek naar de lucht en voelde ineens iets kietelen. Hij schoot in de lach en probeerde haar hand weg te halen. Maar door het lachen lukte dat niet echt. Hij kreeg haast geen adem en bleef maar lachen. "S-stop...." zei hij lachend.

Linou keek op toen ze hem hoorde lachen en stopte even. Ze ging boven op hem liggen en keek hem speels aan. ''oehw dus onze stoere jongen kan niet tegen kietelen?'' zei ze plagerig en ze begon hem weer te kietelen.